Νικητής δεν είναι αυτός που κυβερνάει, είναι αυτός που την ψυχή του δεν πουλάει!
...κάθε μέρα γεννιέται για εμάς, έχει χρώμα, έχει χαρά, απλώνω τα χέρια να δώσω αγάπη, όχι φωτιά...
ΖΗΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΗ, ΟΧΙ ΣΕ ΔΟΣΕΙΣ!

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

Παγωμένο ή Πόσιμο νερό στα σχολεία.

Θέλω να στείλω το πιο κάτω κείμενο για δημοσίευση, όπου μπορούμε γιατί υπάρχουν και εμπόδια. Σας το παρουσιάζω πριν το στείλω γιατί από δω και προς, θα προσπαθήσω να κάνω αυτό που πολλές φορές μου λέει ο πατέρας μου. Πριν στείλεις κάποιο κείμενο, δωστο σε κάποιον να σου πει και αυτός την γνώμη του!

Ελεύθερα λοιπόν, περιμένω τις δικές σας απόψεις. Το τελικό κείμενο ελπίζω να το δούμε στις εφημερίδες.

Καλή ανάγνωση!


Παγωμένο ή Πόσιμο νερό στα σχολεία

Φαντάζομαι θα έχει πέσει στην αντίληψη σας το θέμα με τις μπουκάλες του νερού που χρησιμοποιούν καθημερινά τα παιδία στα σχολεία. Αν όχι, σας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα όπως έχει δημοσιευτεί στην σελίδα του επίτροπου περιβάλλοντος. ‘’Κατά τη διάρκεια των επισκέψεων μου σε σχολεία άκουσα εκπαιδευτικούς να μου το αναφέρουν αλλά δεν έδωσα την απαιτούμενη σημασία, αλλά τώρα τελευταία αυτό γινόταν πιο συχνά μέχρις ότου οι εκπαιδευτικοί ενός σχολείου έγιναν πολύ πιεστικοί. "Ο κάθε μαθητής στο σχολείο μας αγοράζει τουλάχιστο 2 μπουκάλες νερό την ημέρα" μου είπαν "γιατί τότε δε βάζετε ψυγεία νερού;" ήταν η ανόητη μου ερώτηση για να πάρω την απάντηση "δεν δέχεται η ιδιοκτήτρια της καντίνας".

Εξ αφορμής αυτού του περιστατικού ο Επίτροπος Περιβάλλοντος, απέστειλε επιστολή προς το Υπουργείο Παιδείας αλλά δυστυχώς τον ανησυχεί το γεγονός ότι συνήθως η συζήτηση καταλήγει ότι "εν καλή η ιδέα αλλά που να βάλεις το ψυγείο, ποιος να παίρνει μπουκάλες του νερού" και διάφορα άλλα που δείχνουν ότι οι πολυταξιδεμένοι κύπριοι όταν πηγαίνουν στο εξωτερικό έχουν κλειστά τα μάτια τους.

Δεν ξέρω αν έχουν κλειστά τα μάτια τους επίτροπε, αλλά με οδηγούν [τουλάχιστον εμένα] στο συμπέρασμα ότι θέλουν να προωθούν κάποια πράγματα. Αγορά - Κατανάλωση - Κέρδος! Το πρόβλημα με τις μπουκάλες δεν εμφανίζεται μόνο το καλοκαίρι, αλλά και το χειμώνα. Το καλοκαίρι, στην χειρότερη περίπτωση, διπλασιάζονται οι ανάγκες γιατί έχουμε μεγαλύτερες απώλειες σε νερό λόγω ζέστης και άρα μεγαλύτερη ανάγκη για αναπλήρωση των απωλειών νερού που έχουμε με αποτέλεσμα να αυξάνεται η κατανάλωση του νερού.

Λύσεις φυσικά υπάρχουν, και εσείς κ. επίτροπε δώσατε την κατάλληλη. Να τοποθετηθούν ψύκτες. Όχι αυτούς που έχουμε σπίτι μας, με την μπουκάλα των 15 λίτρων που μας παρέχει κρύο και ζεστό νερό αναλόγως, αλλά κάτι διαφορετικό. Οι ψύκτες αυτοί, είναι συνδεδεμένοι με την παροχή του νερού, και σου παρέχουν κατευθείαν παγωμένο νερό με το πάτημα ενός κουμπιού! Σε όλα τα αεροδρόμια του κόσμου θα έχετε δει αυτά τα μηχανήματα εκτός από τα δικά μας. Στα δικά μας, εφαρμόζουμε το ρητό που ανάφερα πιο πάνω: Αγορά - Κατανάλωση - Κέρδος!

Οι διαχειριστές των κυλικείων στα σχολεία σίγουρα θα αντιδράσουν με όλα αυτά γιατί θα μειωθούν τα έσοδα τους. Ξέρεις τι είναι να πουλάς σε ένα σχολείο 300 μπουκαλάκια του νερού σε μια μέρα; Τουλάχιστον € 150 έτσι απλά. Αυτό όμως δεν πρόκειται να αλλάξει ιδιαίτερα και θα εξηγήσω πιο κάτω γιατί.

Αγωγοί νερού! Εδώ είναι όλα τα λεφτά και η ρίζα του κακού.

Δυστυχώς λόγω της κατάσταση που έχει το δίκτυο του νερού, θα συνεχίσουμε να καταναλώνουμε εμφιαλωμένο νερό. Οι αγωγοί του νερού ως επί το πλείστων είναι απαρχαιωμένοι. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, να σπάζουν και να εισέρχονται σε αυτούς χώματα. Φυσικά οι αγωγοί δεν σπάζουν μόνο λόγω ηλικίας. Υπάρχουν και περιπτώσεις που και καινούργιοι αγωγοί έχουν απώλειες είτε λόγω σπασίματος είτε λόγω κακής συναρμολόγησης τους. Από την άλλη, δεν μπορείς να έχεις ένα καινούργιο αγωγό μήκους 5Km και αυτός να είναι συνδεδεμένος με απαρχαιωμένους αγωγούς. Το πρόβλημα συνεχίζει να υφίσταται. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού αγοράζει εμφιαλωμένο νερό και θα συνεχίσει να το κάνει. Κάποιοι ξέρουν να κάνουν καλά την δουλεία τους. Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Δεν εμπιστευόμαστε το νερό που πληρώνουμε και μας προμηθεύουν τα Συμβούλια Υδατοπρομήθειας.

Με βάση τα πιο πάνω, πιστεύω ότι δικαιολογούν την νοοτροπία μας που την μεταδίδουμε στα παιδία μας καθημερινά με τις πράξεις μας. Άρα με την τοποθέτηση ψυκτών δεν πρόκειται να λύσουμε το πρόβλημα με τα μπουκάλια στα σχολεία γιατί απλά το πρόβλημα δεν είναι η ανυπαρξία παγωμένου νερού αλλά η απουσία ΚΑΘΑΡΟΥ ΝΕΡΟΎ.

Λύση στο πρόβλημα, θα μας δώσουν φυσικά οι εταιρείες παροχής νερού. Η σχολική εφορεία θα κάνει προσφορές και όλα τα άλλα παρελκόμενα που συνεπάγονται με αυτές, και θα μπουν στα σχολεία οι διάφορες εταιρείες. Θα σου παρέχουν παγωμένο νερό και φυσικά εμφιαλωμένο γιατί αυτό μας έχουν χαράξει στο υποσυνείδητο μας διάφοροι. Εμφιαλωμένο νερό = Καθαρό νερό.

Φυσικά τα παιδία δεν θα αγοράζουν το νερό από τον ψύκτη, αλλά θα το πληρώνουν οι σχολικές εφορίες οι οποίες προκήρυξαν τις προσφορές και κατ’ επέκταση όλοι εμείς, πάλι! Τα κυλικεία μπορούν να κερδίσουν και την προσφορά άρα μικρό το κακό και γι’ αυτούς. Πάλι αυτοί θα πουλάνε το νερό στα σχολεία.

Βάζοντας κάτω τα κόστη του νερού έχουμε:

Το νερό που έρχεται κατευθείαν σπίτι μας, κοστίζει € 0.72 για κάθε χίλια λίτρα.

Το μπουκάλι που θα πάμε να το αγοράσουμε από το περίπτερο ή από οπουδήποτε αλλού μας στοιχίζει € 0.50 για κάθε μισό λίτρο νερού.

Με βάση τα πιο πάνω οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι για να προμηθευτώ χίλια λίτρα εμφιαλωμένου νερού θα μου στοιχίσει € 1000 ενώ έχω την ίδια ποσότητα νερού σπίτι μου με κόστος € 0.72.

Τι λέτε; Να ανοίξουμε και εμείς ένα εμφιαλωτήριο νερού. Νομίζω έχουμε προοπτική για κέρδος.

Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Aγάπη και θέληση από την Team Hoyt

Εξ' αφορμής της ανάρτηση της Λένης, [http://atomiki-mou-energeia.blogspot.com] 'CAN' και ενός email που είχα πάρει παλιά από ένα φίλο, σας παρουσιάζω την Team Hoyt

Η όλη ιστορία ξεκίνησε όταν κάποια µέρα ο γιος ρωτάει τον πατέρα του.

Πατέρα, θέλεις να συµµετάσχεις µαζί µου στον µαραθώνα?

Ο πατέρας παρόλα που είναι καρδιακός απάντησε ...ναι.

Έτσι αποφάσισαν µαζί να δηλώσουν συµµετοχή.

Μετά από ένα διάστηµα ρωτάει ο γιος τον πατέρα.

Πατέρα τι λες, µπορούµε να δηλώσουµε συµµετοχή στο Ironman?

Ο πατέρας απάντησε ... ναι.. αλλά είναι το ποιο δύσκολο τρίαθλο στο κόσµο που διοργανώνετε κάθε χρόνο στην Hawai. Οι αθλητές πρέπει να κολυµπήσουν 3,86 km, µε το ποδήλατο 180,2km και να τρέξουν 43,19km διασχίζοντας το νησί.

Ο πατέρας µε τον γιο έγιναν ένα σώµα για να λάßουν συµµετοχή...

Τα αποτελέσματα θα τα δείτε στα βίντεο όταν κάνετε αναζήτηση ''Team Hoyt'' αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι:

ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΠΡΟΤΕΙΝΑΝ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΣΕ ΧΡΟΝΟΥΣ-ΡΕΚΟΡ.
ΑΡΝΗΘΗΚΕ!!!

Πέμπτη 7 Μαΐου 2009

Πως βαπτίζουν οι Άραβες

ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΚΑΜΝΑΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΤΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΤΡΙΠΛΗ ΒΥΘΙΣΗ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.

ΔΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΑΡΑΒΕΣ!!!

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Οδική Σήμανση; Απλά για να υπάρχουν!

Τι σημαίνει οδική σήμανση είναι απ’ όλους μας γνωστό. Τους σκοπού όμως που πρέπει να εξυπηρετεί η οδική σήμανση, δυστυχώς δεν είναι απόλυτα γνωστό. Τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ και ο καθένας από μας που επισκέπτεται για πρώτη φορά μια άλλη πόλη. Δυστυχώς δεν μεγαλώσαμε ούτε οδηγούσαμε από την ηλικία των 5 χρονών σε κάθε πόλη για να την μάθουμε εκ πείρας. Ως εκ τούτου, όταν ταξιδεύουμε από την μια πόλη στην άλλη, ο μόνος βοηθός μας για να φτάσουμε με ασφάλεια και σωστά, στον προορισμό μας είναι η οδική σήμανση.

Αν ρωτάτε εμένα και τον κάθε απλό πολίτη που έρχεται για πρώτη φορά, ειδικά στην Λευκωσία, αν είναι ικανοποιημένος από την σήμανση στους δρόμους, η απάντηση δεν πρόκειται να τιμήσει κανένα. Η Λευκωσία είναι ένα μεγάλο χάος. Είσαι σε ένα δρόμο με δύο λωρίδες και ξαφνικά έρχεσαι αντιμέτωπος με τρεις λωρίδες. Η πινακίδα που σε ενημερώνει γι’ αυτό βρίσκεται στα πενήντα μέτρα (στην πιο καλή περίπτωση) πριν από το διαχωρισμό. Εσύ όμως έπρεπε να είχες αλλάξει λωρίδα πριν από 100 με 200 μέτρα για να μην προσπαθείς την τελευταία στιγμή να βρεθείς στην σωστή λωρίδα, αποφεύγονταν τα προβλήματα που δημιουργούνται όταν προσπαθείς να αλλάξεις λωρίδα στις 14:30. Κάποιος όμως έπρεπε να σε ενημερώσει γι’ αυτό. Μήπως η οδική σήμανση ήταν σε λάθος σημείο;

Δεν θέλω να αναφερθώ σε ονόματα δρόμων. Πάνω κάτω σχεδόν όλοι οι δρόμοι αντιμετωπίζουν τα ίδια χάλια όσον αφορά την σήμανση τους. Και αν πάλι έχετε τις αμφιβολίες σας κάντε μια βόλτα στην πόλη σας προσπαθώντας να μπείτε στην θέση αυτών που χρησιμοποιούν για πρώτη φορά τους δρόμους και έχουν ανάγκη την βοήθεια από τις πινακίδες. Οι περισσότεροι από εμάς οδηγούμε με βάση την εμπειρία μας. Έχουμε μάθει όλους τους δρόμους απ’ έξω και ξέρουμε πια λωρίδα πρέπει να χρησιμοποιούμε κάθε φορά. Προσπαθήστε να θυμηθείτε πως συμπεριφερόμασταν στο οδήγημα όταν χρειαζόμασταν να πάνε σε ένα καινούργιο προορισμό. Πόσα λάθη κάναμε;

Τι πρέπει να γίνει; Τα πράγματα είναι απλά. Να υπάρχει καλύτερη οδική σήμανση στους δρόμους. Οι πινακίδες πρέπει να μπαίνουν με το σκεπτικό ότι πρέπει να εξυπηρετούν αυτούς που χρησιμοποιούν τους δρόμους για πρώτη φορά και όχι απλός να γεμίζουμε τα πεζοδρόμια άσκοπα (για να είμαστε καλυμμένοι από τον νόμο ότι υπάρχει οδική σήμανση στους δρόμους). Θα πρέπει να τοποθετούνται αρκετά μέτρα πριν από το σημείο στο οποίο αναφέρονται έτσι ώστε ο οδηγός να είναι ενήμερος και να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα και να μεταβαίνει στην σωστή λωρίδα που θα τον οδηγά στον προορισμό του.

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Οδική Σήμανση πάνω στα πεζοδρόμια. Με άλλα λόγια ‘‘Αραχτές και λάιτ‘‘

Το τι μπορεί να βρει κάποιος πάνω στα πεζοδρόμια, εκεί που υπάρχουν, είναι φανερό. Οτιδήποτε εκτός από πεζούς! Στο παρόν τεύχος θα ασχοληθούμε με τις πινακίδες οδικής σήμανσης που όσο μεταβαίνεις προς το κέντρο της πόλης πολλαπλασιάζονται με ραγδαίο ρυθμό. 

Δυστυχώς όμως, η ανάπτυξη αυτή, δεν είναι προς όφελος των πολιτών, αν και θα έπρεπε σε κάποιο βαθμό. Στο παρόν άρθρο δεν θα ασχοληθούμε με το τι απεικονίζουν αλλά με τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να τοποθετούνται πάνω στα πεζοδρόμια. Είναι καιρός να μπει μια τάξη και να εκδοθεί ένα πρότυπο με το οποίο να φαίνεται ξεκάθαρα πως πρέπει να τοποθετούνται οι πινακίδες οδικής σήμανσης πάνω στα πεζοδρόμια. Έχουμε καταντήσει τα πεζοδρόμια να χρησιμοποιούνται αποκλιστικά για να ’’φυτευουμαι’’ πινακίδες.

 Μια πρόταση που έχουμε να κάνουμε είναι όπως οι εν λόγο πινακίδες οι οποίες στηρίζονται σε ένα μόνο στύλο να πάψουν να τοποθετούνται στην μέση του πεζοδρομίου αλλά στην άκρια του πεζοδρομίου και συγκεκριμένα στην μέσα πλευρά του πεζοδρομίου, όπως φαίνεται και στην εικόνα 1. Μπορούν όμως να χρησιμοποιηθούν και στην άλλη άκρια του πεζοδρομίου. Αυτό έχει διπλό όφελος αφού με αυτό τον τρόπο εμποδίζει και αντικαθιστά τα πασαλάκια που γεμίζουν ορισμένοι τα πεζοδρόμια για να μην σταθμεύουν τα αυτοκίνητα.

  Όσον αφορά τις πινακίδες οι οποίες στηρίζονται σε δύο στύλους πρέπει να διορθωθούν και εδώ μερικά πράγματα. Οι στύλοι αυτοί πρέπει να τοποθετούνται στις άκριες των πεζοδρομίων, όπως φαίνεται στην εικόνα 2, και όχι στην μέση όπως ισχύει μέχρι σήμερα.

 Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει αλλά σε συνδυασμό με κάτι άλλο. Πιο είναι αυτό; Το ύψος που πρέπει να τοποθετούνται οι πινακίδες. Το ύψος της πινακίδας δεν πρέπει να είναι πολύ χαμηλό, για ευνόητους λόγους, αλλά και για τον λόγω ότι ορισμένα πεζοδρόμια, όπου αυτό είναι εφικτό, χρησιμοποιούνται και από ποδηλάτες (το ύψος τους αυξάνεται) μιας και δεν υπάρχουν ποδηλατοδρόμοι.

 Είμαι σίγουρος ότι κάποιος θα ρωτούσε γιατί να μπούμε σε όλη αυτή την διαδικασία να αλλάξουμε τις πινακίδες οδικής σήμανσης. Πιο θα είναι το όφελος; Εξάλλου θα στοιχίσει ένα σωρό λεφτά. Αυτή είναι η απάντηση που σου δίνουν κάθε φορά όταν θέλεις να αλλάξεις τον κάτι προς το καλύτερο. Δυστυχώς ’’κύριοι’’ η ανθρώπινη ζωή δεν μπορεί να μετρηθεί με χρήματα. Ο λόγος για τον οποίο πρέπει σιγά σιγά να μπούμε σε αυτή την λογική στην τοποθέτηση των πινακίδων είναι για να διασφαλιστεί η ασφαλής χρήση των πεζοδρομίων από τους πεζούς και ειδικά από τα άτομα με ειδικές ικανότητες. Δεν φτάνει που δεν υπάρχουν παντού πεζοδρόμια, εκεί που υπάρχουν, θα βρεις στην μέση τους ένα στύλο, που δεν σου επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση. Αν εφαρμοστεί η πρόταση τότε τα πεζοδρόμια θα ελευθερωθούν και οι πεζοί θα μπορούν να συνεχίζουν απρόσκοπτοι την πορεία τους χωρίς να χρειάζεται να κατεβαίνουν κάτω από τα πεζοδρόμια γιατί δεν υπάρχει χώρος να περάσουν και να κινδυνεύει η ζωή τους μέσα στον δρομο.